|
||||||||
“ Evidenced, real blues is out there in Twin Cities!... “ De steden Minneapolis en Saint Paul vormen samen met de twee county's waarvan ze deel uitmaken, samen met elf andere county's in de deelstaten Minnesota en Wisconsin, de metropool Minneapolis-St. Paul. In de States worden beide steden meestal als de “Twin Cities” genoemd. Veteraan zanger / mondharmonicaspeler Paul Barry is een West Coast – Chicago Blues artiest die in de regio van de Twin Cities woont. Hij bracht (na een 1996-2011-stop) in 2016 zijn eerste soloalbum ‘Talk is Cheap’ uit. Barry speelt al sinds de jaren ‘70 professioneel mondharmonica. Hij geraakte in de jaren ‘80 bevriend met zanger / Chicago blues harpist William Clarke (1951-1996) en speelde in die periode met twee van de beste bluesbands van de Twin Cities, Bobby Johnson & the Crowns, evenals met Dave McCrae & the Blues Exchange. Naast van William Clarke was Barry ook de protégé van Otis “Big Smokey” Smothers (1929-1993), van wie hij in 2016 als eerbetoon ‘That’s Alright’ uitbracht. Op ‘Talk is Cheap’ is gastvocaliste Lila Ammons te horen. Ze is de kleindochter van de grote pianist Albert Ammons en de nicht van tenorsaxofonist Gene Ammons. Barry werd op zijn debuut bijgestaan door de crème van de Minnesota blues scene inclusief gitarist Jeremy Johnson. Dit zelf geproduceerde album werd door Kid Andersen afgewerkt in zijn Greaseland Studios in San Jose, Californië. Zij meest recente (zijn tweede solo) album ‘Blow You Cool’ bracht Paul Barry vorig jaar in eigen beheer uit. Opnieuw was Jeremy Johnson van de partij en kon Barry rekenen op enkele bevriende muzikanten, waaronder de uit Minnesota afkomstige zanger “Wee” Willie Walker, West Coast harmonicaspeler Mitch Hashmar en pianist Fred Kaplan. Voor het abum schreef Barry vijf (waarvan één met Mitch Kashmar: ”Tribute to William Clarke”) nummers en, nam hij vijf covers op. Het album opent instrumentaal en swingend met ”Hawaiian Eye”, een nummer van Jerry Livingston & Mack David. Daarna doet “Wee” Willie Walker de zang op de eerste original ”What Did I Do So Wrong”, waarin Jeremy Johnson erg afgemeten, maar heel knap soleert. Walker is als zanger ook nog te horen op Otis Smothers’ ”Drinking Muddy Waters” (met Tampa Spatz op piano), Willie Dixon’s ”Spoonful” en een andere Barry original (met Max Ray op tenor sax), ”More Than I Can Give”. Buiten in de opener is Mitch Kashmar ook nog te horen op de lange “Tribute to William Clarke” en de afsluiter ”Blow Your Cool”. Voor ”You Can’t Beat the Horses” (van Ervin Groves Jr.) -één van de twee nummers waarop Barry zelf zingt- ruilde Tim Wack even het Hammond orgel voor de piano en op ”You Got to Step Back” (van John Lee Williamson) is Fred Kaplan de toetsenist van dienst. De nog niet genoemde Barry original ”Low-Down” sluit dit Chicago-harmonica-avontuur rustig af. Met ‘Blow Your Cool’ positioneert Paul Barry zich definitief tussen de betere blues harpisten die we kennen. Op dit erg genietbaar blues album demonstreert hij, samen met de aanwezige muzikanten, zijn muzikale capaciteiten. De sound is vrij traditioneel maar komt heel fris en levendig over. Barry laat ons genieten van hoe puur blues nog zijn kan. “ With 'Blow Your Cool' Paul Barry positions himself definitively between the better blues harpists we know. Barry proves how pure blues can still be… “ - esc for www.rootstime.be Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography PAUL BARRY (BLUES BAND):
|
||||||||
|
||||||||